NASZ PATRON

• • • NASZ PATRON – JAROSŁAW DĄBROWSKI

       

      

      14 listopada 1970 roku naszej szkole nadano imię Jarosława Dąbrowskiego. Patron szkoły wybrany został w wyniku konkursu przeprowadzonego wśród dzieci i młodzieży. Jarosław Dąbrowski - patriota, uczestnik walk we Francji stał się odtąd wzorem dla uczniów. Całe życie poświęcił realizacji hasła: „Za wolność Waszą i Naszą". Podczas uroczystości delegacja młodzieży otrzymała sztandar, zaś uczniowie złożyli ślubowanie. W skład pierwszego pocztu sztandarowego weszli: Anna Zaniewska, Henryka Gibczyńska, Władysław Majuk. Odsłonięcia okolicznościowej tablicy upamiętniającej to wydarzenie dokonał Pan Ryszard Cichocki. W budynku szkoły zorganizowano wówczas izbę pamiątek po generale Dąbrowskim. Poczesne miejsce zajmowało tam jego popiersie.

      Jarosław Dąbrowski (1836–1871)

      Wczesne życie

      Jarosław Dąbrowski urodził się 13 lipca 1836 roku w Żytomierzu na Wołyniu (ówczesne Imperium Rosyjskie, dziś Ukraina). Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej herbu Radwan. W młodości uczył się w Korpusie Kadetów w Brześciu, a następnie w Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu, gdzie został oficerem armii carskiej.

      Działalność niepodległościowa

      W czasie nauki i służby wojskowej Dąbrowski związał się z polskim ruchem niepodległościowym działającym w zaborze rosyjskim. W 1861 roku był jednym z organizatorów tzw. „spisku oficerów” - konspiracyjnej grupy, której celem było przygotowanie powstania w Królestwie Polskim.

      W 1862 roku został aresztowany przez Rosjan i skazany na zesłanie na Syberię. Uciekł jednak z transportu i przez Niemcy dotarł do Francji, gdzie znalazł schronienie w środowiskach emigracyjnych.

      Komuna Paryska (1871)

      Podczas wojny francusko-pruskiej (1870–1871) Dąbrowski stanął po stronie Francuzów. Po klęsce cesarstwa i ogłoszeniu Komuny Paryskiej został jednym z jej głównych dowódców wojskowych - Naczelnym Wodzem Wojsk Komuny. Wyróżnił się odwagą i talentem dowódczym, broniąc Paryża przed wojskami rządowymi.

      Zginął 23 maja 1871 roku podczas walk na barykadach w Paryżu, trafiony kulą w klatkę piersiową. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise, wśród innych bohaterów Komuny.

      Dziedzictwo i pamięć

      Po śmierci Jarosław Dąbrowski stał się symbolem:

      • walki o wolność i sprawiedliwość społeczną,
      • solidarności międzynarodowej – jako Polak walczący za wolność Francji,
      • niezłomnego patriotyzmu.

      W II RP i PRL jego postać była różnie oceniana - w PRL szczególnie czczona jako „rewolucjonista i bohater ludowy”. Dziś jego nazwisko nosi wiele ulic, szkół, a także oddziałów wojskowych.

      Ciekawostki o Jarosławie Dąbrowskim

       

      • Plany powstańcze: 

      Zanim został wysłany do Warszawy, opracował szczegółowy plan powstania styczniowego, którego głównymi celami miały być Zamek Królewski i Cytadela Warszawska. 

       

      • Próba przekupstwa: 

      Podczas walk o Komunę Paryską próbowano go przekupić dużą sumą pieniędzy, aby skłócić go z Komunardami, jednak Dąbrowski odrzucił propozycję. 

       

      • „Dąbrowski jest Polakiem”: 

      Gdy próbowano podważyć jego autorytet, rozlepiono plakaty z hasłem „Dąbrowski jest Polakiem”, aby zaskarbić mu sympatię ludności. 

       

      • Naczelny wódz: 

      Po raz pierwszy otrzymał stopień dowódcy 11 Legii Gwardii Narodowej, a następnie stał na czele Armii Zachodniej, by wreszcie zostać mianowanym Naczelnym Wodzem Komuny Paryskiej. 

       

      • Symboliczny grób: 

      Został pochowany na słynnym cmentarzu Pere Lachaise, jednak po latach jego grób został zniwelowany. W związku z tym na cmentarzu znajduje się jedynie symboliczna płyta upamiętniająca. 

       

      • Banknoty: 

      Jego portret pojawił się na polskim banknocie 200-złotowym w latach 1976-1995. 

       

      

       

      Kalendarium życia Jarosława Dąbrowskiego:

      • 12 lub 13 listopada 1836 - urodził się w Żytomierzu na Ukrainie;
      • 1845 - wstąpił do Korpusu Kadetów w Brześciu;
      • 1850 lub 1853 - spotkał cara podczas prac fortyfikacyjnych w twierdzy brzeskiej;
      • 1851-1853 - uzyskuje stopień gefrejtra – kaprala;
      • Kwiecień 1853 -  składa ostatnie roczne egzaminy;
      • Lipiec 1853 -  zostaje przeniesiony do Pułku Szlacheckiego w Petersburgu;
      • 1854 -  rozpoczyna naukę w szkole oficerskiej w Petersburgu;
      • 1855 - zdaje końcowe egzaminy z bardzo dobrymi wynikami uprawniającymi do podjęcia służby w artylerii;
      • 11-23 czerwca 1855 - mianowany został praporszczykiem – chorążym;
      • 22 lipca - 3 sierpnia 1855 - melduje się w Stawropolu- siedzibie sztabu polowej artylerii;
      • 21 kwietnia do 1 grudnia 1857 - bierze udział w działaniach bojowych przeciwko Czerkiesom;
      • 1857 - otrzymuje pieniężną nagrodę w wysokości 122 rubli i 55 kopiejek srebrem;
      • Wiosną 1858 - znalazł się w nowym oddziale w rejonie Wielkiego Teginia;
      • 15 lub 27 grudnia 1859 - zostaje oficjalnie wpisany w poczet słuchaczy Mikołajowskiej Akademii Sztabu Generalnego;
      • 1859 - zdaje konkursowy egzamin do Akademii Sztabu Generalnego;
      • 1861 - przyjeżdża do Polski;
      • 1862 - zamieszkuje w Warszawie i poznaje swoją przyszłą żonę Pelagię Zgliczyńską;
      • 1862 - organizuje spisek przeciwko caratowi;
      • 12 sierpnia 1862 - zostaje aresztowany przez władze carskie;
      • 5 kwietnia 1864 - w Sali Sądów Wojennych X Pawilonu Cytadeli odbył się ślub Jarosława z Pelagią;
      • 10 listopada 1864 - zostaje skazany na 15 lat katorgi;
      • 19 listopada 1864 -  rozpoczyna etapową wędrówkę na Sybir;
      • 2 grudnia 1864 - ucieka z zesłania w przebraniu kobiety;
      • 2 grudnia 1864 - 13 stycznia 1865 - ukrywał się u rosyjskich przyjaciół w Moskwie;
      • 13 stycznia 1865 - wyjeżdża do Petersburga i zakłada nieformalne biuro paszportowe dla uciekinierów;
      • Wiosna 1965 - przygotowywał ucieczkę żony z zesłania z Ardatowa;
      • 16 maja 1865 -  ucieczka Pelagii z Ardatowa;
      • 1865 - rozpoczyna się emigracja do Paryża na angielskim statku handlowym przez Kopenhagę, Malmo, Sztokholm, Hamburg, a potem przez długą drogę przez Berlin, Drezno, Szwajcarię;
      • Listopad 1866 - napisał „Odezwę do emigracji";
      • 1866 - podjął nieudaną próbę zorganizowania u boku Armii Włoskiej Legionu Polskiego;
      • Lato 1866  - wraz z Walerym Wróblewskim wybrany został do utworzonego w Paryżu Centrum polskiej emigracji politycznej - Komitetu Reprezentacyjnego Zjednoczenia Emigracji Polskiej;
      • 1869 - został aresztowany wraz z bratem Teofilem za podejrzenie fałszowania banknotów rosyjskich;
      • Wrzesień 1870 - wyszedł z więzienia;
      • 1871 - był dowódcą 11. legionu gwardii narodowej oraz oddziałów broniących w Neuilly przeprawy przez Sekwanę;
      • 1871 - zostaje mianowany Naczelnym Wodzem Komuny Paryskiej;
      • 23 maja 1871 - ginie na barykadach Komuny przy ul. Myrhaw w pobliżu Montmartre
        w czasie obrony Paryża i zostaje pochowany na cmentarzu Père-Lachaise.